Aksu, Düzce, 11-13 Kasım 2022 Katılanlar: Oğuzhan Altıntaş, Kardelen Gülbenay Nurdoğan, M.Enes Avukat, Selin Erman, Uğur Özkan, İrem Kapucuoğlu, Eylül Horoz ,Atakan Gülbahar, İbrahim Öğütçü, Arda Yapıcı, Tarık Dogan, Eren Eraşcı, Aybars Göçerler, Zeynep Turan, Ceyda Akın, İrem Canbazoğlu, Beytur Cendey, Ebru Tütüncüler, Serhat Uzun, Zehra Alpönder, Can Yüksel, Muharrem Birtürk, İlayda Esici, Gamze Özbay, Alper Asım Ak, Hakan Büyüktuncay, Esma Beyza Kaplan, Nehir Güner, Sabahattin Aytolon, Ege Saroğlu, Anıl Alyanak, Beliz Aydın.
CUMA
Kasım ayındaydık. Cuma akşam trafiğinde tıka basa insan dolu bir otobüsteydim. Akşam trafiğinde vakit geçirmek için sağ çaprazımda oturan kıvırcık saçlı kızla otobüs camından kesişirken telefonum çaldı. Bilmediğim bir numara kibar bir şekilde “Neredesin?” diye sordu. Sesi tanımasam da ben de kibarca işten döndüğümü söyledim. Geç kalmayacağımı da ekleyerek kapattım. Zaten ineceğim durağa gelmiştim.
Kulüp odasına vardığımda otobüse malzemeleri taşımak dışında başka bir iş kalmamıştı. Aklımdaki soru ise otobüs gerçekten planlanan saatte kalkacak mıydı? (Kalktı)
Okuldan henüz çok uzaklaşmamıştık ki ufak bir vukuat atlattık. Benzinlikte verdiğimiz ilk molada şoförün bilerek kapattığı ön kapıyı kendi başıma açtım. Bu sebepten az kalsın benzin hortumuna kapıyı çarpıyordum! Neyse ki bir şey olmadı. Bundan sonraki beş saatlik yol boyunca da aracın aşırı sıcak olması ve araç içindekilerin bu sebepten havale geçirmeye ramak kalması dışında kayda değer bir şey olmadı. (Uğur’un şoförle, şoför mahallîndeki optimum sıcaklığı aracın geri kalanında da sağlamak üzere giriştiği diyaloglar ise nafile sonuçlanmıştı.)
Gece 1 gibi Aksu’ya vardığımızda aracın aşırı sıcağından gecenin buz gibi soğuğuna geçişimiz biraz sancılı oldu. Bu esnada biraz titrediğimi itiraf etmeliyim. Fakat hemen sonra TRT Belgeselde izlediğim Yakutistanlıları aklıma getirdim. Kendimi zihinsel açıdan gecenin soğuğuna hazırladım. Ne diyordu onlar “En iyi ceket harekettir!”. Çantaları yüklendik ve kamp alanına doğru giden patika yola koyulduk. Gerçekten de artık hiç üşümüyordum.
Aksu’da çadır kurmak için yer seçimi önemliydi. Çünkü kamp alanı çokça eğimli bir arazideydi. Fakat yapmam gerekeni biliyordum. Kardelen’i izleyecektim. Çünkü Kardelen’in eğimi en az noktaya çadır atacağını biliyordum. Üstelik Uğur’un da hemen hemen benzer bir noktaya çadırını kurduğunu görünce benim için de çadırımı kuracağım yer belli olmuştu.
Kamp alanında çadırların kurulmasıyla benim için gece sona ermiş oldu. Ertesi sabah döşemeden sonraki ilk ekipte mağaraya girecektim. Ben de kendi çadırıma giderek uyku moduna geçtim.
CUMARTESİ
Sabah kalktığımda uyku tulumum ayakucundan nemliydi. Zaten gece boyunca ayaklarım üşümüştü. (Ertesi gece yün içliğim burada yalıtım malzemesi olarak çalıştı.)
Çadırın kapısını açtığımda yüzüme buz gibi bir hava çarptı. Arka plandaki çimento fabrikasının hiç bitmeyen gürültüsü de eklenince sanırım tatsız bir sabaha uyandım diye düşündüm. Fakat kamp ateşinin gürül gürül yanan ateşini fark edince kafamdaki tüm kara bulutları dağıldı. Muharrem gece çadırına gitmemiş. Odun toplamış, kırmış ve güzel bir ateş yakmıştı. İrem.C, Hakan ve Zehra ise kahvaltı ekibi olarak erken kalkıp yapılması gereken işleri halletmişlerdi.
Menes in gözünden Kamp Ateşi
Aksu`ya daha önce bir kere daha girmiştim. Fakat bu tecrübemin üzerinden çok yıllar geçmişti. O yüzden benim için yeni bir mağara gibi olacaktı. Menes döşemeden gelince hazır olan ekibimizle mağaraya girdik. Mağara yapısı gereği ilerlerken yer yer ipe girmeyi gerektiriyordu. Uzun uzun ekibimizi anlatmak istemiyorum. Özetle şarkılı türkülü bir ekip oldu diyebilirim. (Sadece ben söyledim, diğerleri de buna katlandı).
Şekil 1 Foto: İrem.C
Aksu gezi yazısını yazarken elbette meşhur Aksu bacasını anmadan geçmek de olmaz. Baca yıllar önce olduğu gibi yine duruyordu fakat burnumuzun direğini kırıp genzimiz yakan (evet abartıyorum) guano kokusu sanki biraz artmış gibiydi.
Aksu’nun girişinde geçilen ilk duvar. Foto: Beytur Cendey.
Mağaradan çıkıp güneşe ulaştığımızda ise bir durum dikkatimizi çekti. Ormanlık bir alan içerisinde olmamıza rağmen etrafta herhangi bir kuş sesi duymuyorduk ve bu anormal bir durumdu. Sonra ise fark ettik ki kuşlar aslında hala buradaydı fakat arka plandan asla gitmeyen çimento fabrikasının uğultusu bu sesleri bastırıyordu. Yıllar önce geldiğimde olmayan bu fabrika kesinlikle doğada olmanın, çadırda uyumanın, ateş başında oturmanın verdiği huzur ortamını baltalıyordu.
Akşam olup hava kararınca İbrahim kampı şenlendirecek bir buluşla ortaya çıktı: Çiğköfte Partisi. Kimyon, limon suyu, hazır BİM çiğköfte paketleri, büyük bir tas, biraz ter ve biraz da kamp ateşi başındaki motive edici sözlerle ortaya çıkan bir çeşit gıdaydı ama bu bir çiğköfte miydi? Bu soru hala akılları kurcalamakta.
Düşük Bütçeli Çiğköfte Partisi (Foto: İrem.C)
PAZAR
Pazar sabahına vardığımızda son ekibin ve toplama ekibinin kampa dönmesi, kamp alanının toplanması ile yola çıktık. Bu işlemlerin vakit alması yola çıkışımızı da tabi geciktirmişti. Bunun üzerine Köfteci Yusuf’ta verilen yemek molasında kasiyerlerin hesabı almayı çözülemeyen bir bilmeceye dönüştürmesiyle de dönüş yolculuğumuzu uzattığımızı söyleyebiliriz. Fakat tüm bunlar otobüsün arkasında Eylül önderliğinde verilen çılgın bir dans ortamına gölge düşürmeye asla yetmemişti. Velhasılıkelam, bir gezinin daha sonuna gelinmişti. Bu “Sıradan Bir Aksu Gezisi” idi.
Aksu Ekibi
Ekipler:
12 Kasım 2022 Cumartesi:
Menes, İbrahim, Eylül (08.45-11.49) Kurtarma saati: 14.00
Menes, Tarık, Beyza, Muharrem, Ceyda (12.12-16.00) Kurtarma saati: 18.00
Ebru, İbrahim, İlayda, Alper, Sabahattin (14.15-18.15) Kurtarma saati: 20.00
Uğur, Kardelen, Zehra, Can, İrem C. (16.35-20.00) Kurtarma saati: 22.30
İrem K., Arda, Beytur, Hakan, Nehir (18.45-21.35) Kurtarma saati: 01.00
Serhat, Oğuzhan, Ege, Gamze, Selin (20.45-22.33) Kurtarma saati: 02.45
13 Kasım 2022 Pazar:
İrem K., Arda, Beytur, Nehir, Oğuzhan (10.00-12.48) Kurtarma saati: 16.00
Anıl, Beliz, Atakan, Aybars, Zeynep, Eren (11.45-14.43) Kurtarma saati: 17.45
Yazan: Tarık Doğan
Düzenleyen: Buse Bomin